Badania prowadzone za pomocą radaru lotniczego NASA wykazały, że obszar aktywnych osuwisk na półwyspie Palos Verdes w Kalifornii znacząco się powiększył.
Eksperci z Jet Propulsion Laboratory (JPL) w południowej Kalifornii przeanalizowali dane z radaru lotniczego, aby zbadać ruch powolnych osuwisk na Półwyspie Palos Verdes, położonym w hrabstwie Los Angeles. Wyniki analizy wskazują, że jesienią 2024 roku, w ciągu czterech tygodni, teren na obszarze zamieszkałym przesunął się w kierunku oceanu nawet o 10 centymetrów tygodniowo.
Znaczna część półwyspu, który wystaje w głąb Oceanu Spokojnego na południe od Los Angeles, to obszar składający się z pradawnych osuwisk. Ten teren przemieszcza się już od co najmniej sześciu dekad, wpływając na setki budynków mieszkalnych i strukturalnych zlokalizowanych w okolicy. Przyspieszenie procesu i rozszerzenie aktywnego obszaru osuwisk zostało zaobserwowane po rekordowych opadach deszczu w 2023 roku, a także po kolejnych intensywnych opadach na początku 2024 roku.
Do wizualizacji zmian wykorzystano dane z Advanced Rapid Imaging and Analysis (ARIA) – zaawansowanego systemu analizy obrazów. Dane te pochodziły z czterech lotów NASA wyposażonych w radar syntetycznej apertury UAVSAR (Uninhabited Aerial Vehicle Synthetic Aperture Radar), które odbyły się między 18 września a 17 października. Radar UAVSAR był zamontowany na pokładzie samolotu Gulfstream III, operowanego przez NASA w Edwards w Kalifornii. Te specjalnie zaplanowane misje umożliwiły precyzyjne oszacowanie prędkości i kierunku ruchów osuwisk w trzech wymiarach.
Na przedstawionym obrazie kolory pokazują prędkość ruchu poszczególnych części kompleksu osuwisk w późnym wrześniu i październiku, gdzie najciemniejsze odcienie czerwieni wskazują najwyższe prędkości. Strzałki ilustrują kierunek poziomego przesuwania się ziemi. Białe linie ciągłe wyznaczają granice aktywnego obszaru osuwisk, które zostały zdefiniowane już w 2007 roku przez Kalifornijski Instytut Geologiczny.
„Obserwujemy, że obszar dotknięty znaczącymi przesunięciami terenu się rozszerzył, a prędkość ruchu jest wystarczająco duża, aby stanowić poważne zagrożenie dla życia ludzkiego i infrastruktury” – powiedział Alexander Handwerger, naukowiec z NASA JPL odpowiedzialny za tę analizę.
Uzyskane dane z lotów UAVSAR stanowiły kluczową część szerszego pakietu analiz przeprowadzonych przez zespół ARIA, który korzystał również z danych dostarczonych przez europejskie satelity Copernicus Sentinel-1A/B. Wyniki zostały udostępnione lokalnym władzom Kalifornii w celu wsparcia przeciwdziałania skutkom osuwisk, a także opublikowane publicznie w NASA Disaster Mapping Portal.
Handwerger pełni również funkcję głównego badacza w zbliżającym się eksperymencie Landslide Climate Change Experiment NASA, którego celem będzie analiza wpływu ekstremalnych opadów lub okresów suszy na powstawanie osuwisk w całym regionie Kalifornii. Podczas tego projektu również zostaną wykorzystane systemy radarowe zainstalowane na samolotach.
ARIA i UAVSAR – więcej informacji
Misja ARIA to wspólna inicjatywa naukowców z JPL i Caltech, instytutu odpowiedzialnego za zarządzanie JPL w imieniu NASA. Projekt skupia się na wykorzystaniu radarowej i optycznej teledetekcji, technologii GPS oraz obserwacji sejsmicznych w celu prowadzenia badań naukowych i wsparcia działań w sytuacjach kryzysowych. ARIA analizuje procesy i skutki klęsk żywiołowych, takich jak trzęsienia ziemi, erupcje wulkanów, osuwiska, pożary czy ruchy wód podziemnych.
Radar UAVSAR od 2007 roku odbył tysiące misji na całym świecie, badając między innymi lodowce, pokrywy lodowe, roślinność w ekosystemach oraz zagrożenia naturalne, takie jak trzęsienia ziemi, wulkany czy osuwiska.
