Nowe badania wskazują na interesujące powiązania pomiędzy stosowaniem popularnych leków a utratą masy mięśniowej u byłych i obecnych palaczy. Wyniki sugerują, że statyny mogą ograniczać zanik mięśni klatki piersiowej, podczas gdy aspiryna może przyczyniać się do ich większej utraty. Badania te rzucają nowe światło na długoterminowe skutki stosowania tych leków u osób z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) oraz innymi schorzeniami układu oddechowego i sercowo-naczyniowego.
Statyny są powszechnie przepisywane pacjentom w celu obniżenia poziomu cholesterolu i zmniejszenia ryzyka chorób serca. Aspiryna natomiast jest szeroko stosowana jako środek przeciwzakrzepowy, pomagający zapobiegać zawałom i udarom. Osoby, które aktualnie palą bądź paliły w przeszłości, często przyjmują oba te leki, ponieważ mają zwiększone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Wcześniejsze badania wykazały, że osoby z POChP, które palą lub paliły, doświadczają zwiększonej utraty masy mięśniowej, co wpływa na ich kondycję fizyczną i ogólną jakość życia.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to przewlekłe schorzenie zapalne płuc, obejmujące m.in. przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedmę płuc. Może być spowodowane zarówno czynnikami genetycznymi, jak i długotrwałym narażeniem na zanieczyszczenia, takie jak dym tytoniowy. Schorzenie to dotyka ponad 30 milionów Amerykanów i stanowi czwartą najczęstszą przyczynę zgonów na świecie. Z tego powodu badania nad strategiami leczenia POChP i jej skutków, takich jak zanik tkanki mięśniowej, są niezwykle istotne.
Nowe odkrycia wynikają z analizy danych pochodzących z badania COPD Genetic Epidemiology (COPDGene®), w którym zebrano informacje na temat stosowania leków i obrazowania tomograficznego klatki piersiowej u 4 191 uczestników. Naukowcy skupili się na ocenie wielkości i gęstości mięśni piersiowych, analizując obrazowanie wykonane w dwóch fazach badania COPDGene.
Główny autor badania, dr Toru Shirahata, pulmonolog z Brigham and Women’s Hospital oraz Harvard Medical School, podkreśla, że statyny odgrywają potencjalnie korzystną rolę w spowalnianiu zaniku mięśni, podczas gdy aspiryna może mieć odwrotne działanie. Wyniki badania sugerują, że leki te mogą mieć znaczący wpływ na masę mięśniową, a lepsze zrozumienie ich działania pozwoli lekarzom skuteczniej dostosowywać terapie do indywidualnych potrzeb pacjentów.
Odkrycia te mają istotne znaczenie dla praktyki klinicznej, ponieważ wskazują na potrzebę dokładniejszego monitorowania wpływu stosowanych terapii na ogólny stan zdrowia pacjentów, zwłaszcza tych z grupy wysokiego ryzyka. Personalizacja leczenia może pomóc w minimalizowaniu negatywnych skutków leków i wspierać pacjentów w utrzymaniu odpowiedniej masy mięśniowej, co przekłada się na ich sprawność i jakość życia.
Choć badanie dostarczyło istotnych wniosków, potrzebne są dalsze analizy, aby w pełni zrozumieć związki między statynami, aspiryną a utratą mięśni u byłych i obecnych palaczy. W przyszłości możliwe będzie opracowanie bardziej dostosowanych strategii terapeutycznych, które pozwolą na skuteczniejsze zarządzanie zarówno POChP, jak i innymi chorobami przewlekłymi związanymi z paleniem tytoniu.
