Nowe badanie przeprowadzone w Denver ujawniło szokujące dane: niemal 25% młodzieży w tym mieście doświadczyło bezdomności lub niestabilności mieszkaniowej w 2021 roku. Wynik ten znacznie przekracza wcześniejsze szacunki i podkreśla istotne różnice rasowe w jednym z najszybciej rozwijających się obszarów metropolitalnych w Stanach Zjednoczonych.
Badanie, które opublikowano w czasopiśmie „Pediatrics”, to pierwsza kompleksowa analiza problemu bezdomności wśród młodzieży w dużym amerykańskim obszarze metropolitalnym, uwzględniająca także młodych ludzi, którzy nigdy nie korzystali z pomocy instytucji wsparcia. Wyniki sugerują, że tradycyjne metody liczenia znacznie niedoszacowały rzeczywisty zasięg problemu niestabilności mieszkaniowej wśród młodzieży.
„Wynik może wydawać się zaskakująco wysoki, ale prawdopodobnie jest wiernym obrazem rzeczywistości” — wyjaśnia dr Josh Barocas, profesor nadzwyczajny z Uniwersytetu Kolorado i główny autor badania. „Definicja bezdomności obejmuje znacznie więcej niż tylko bezpośrednie życie na ulicy czy w schroniskach.”
Poprzez połączenie różnych źródeł danych i współpracę między agencjami stanowymi, badacze zidentyfikowali od 3 000 do 7 000 młodych osób, które w latach 2017–2021 doświadczały bezdomności, lecz nie zostały uwzględnione w tradycyjnych raportach opartych na bazie usług socjalnych. Ta nowatorska metodologia pozwoliła również na ujawnienie wyraźnych nierówności rasowych: młodzież pochodzenia afroamerykańskiego stanowiła 23–37% osób doświadczających bezdomności, podczas gdy młodzież latynoska była reprezentowana jeszcze liczniej – na poziomie 46–56% przypadków.
„Nie możemy ignorować tych nierówności” — podkreśla Barocas. „Nasze badanie pokazuje, że obecne metody nie tylko zaniżają liczbę osób doświadczających bezdomności na poziomie populacyjnym, ale także drastycznie niedoszacowują problem w kontekście podziałów rasowych i etnicznych.”
Ustalenia z badania mają ogromne znaczenie dla alokacji zasobów i kształtowania polityki społecznej. Dr Matthew Westfall, współautor badania i rezydent Uniwersytetu Kolorado, wskazuje na szersze konsekwencje: „To jest ogromnie istotne, ponieważ oznacza to, że alokujemy środki na inicjatywy związane z bezdomnością w miastach, stanach i na poziomie krajowym na bazie zaniżonych oszacowań. Nie dostarczamy nawet ułamka środków potrzebnych, by dotrzeć do każdego młodego człowieka zmagającego się z bezdomnością.”
Metodologia zastosowana przez zespół badawczy może stać się wzorem dla innych miast, które również borykają się z problemem bezdomności wśród młodzieży. Dzięki współpracy z różnymi agencjami i integracji dostępnych zbiorów danych, naukowcom udało się stworzyć bardziej kompletny obraz problemu niestabilności mieszkaniowej wśród osób w wieku 14–17 lat.
„To badanie pokazuje, że współpraca z partnerami społecznymi, agencjami rządowymi i różnymi systemami danych ma potencjał dostarczania kluczowych informacji, które mogą prowadzić do zmiany o charakterze transformacyjnym” — stwierdza Barocas.
Badacze wyrażają nadzieję, że ich podejście zostanie zaadaptowane przez inne obszary metropolitalne jako model lepszego zrozumienia i zwalczania bezdomności wśród młodzieży. W obliczu pogłębiającego się kryzysu mieszkaniowego w całym kraju, dokładna ocena problemu niestabilności mieszkaniowej wśród młodych ludzi staje się kluczowa dla tworzenia skutecznych interwencji oraz odpowiedniego przydziału zasobów.